ΘΑ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 

Με μια ρομαντική αλλοίμονο όμως τραγική ιστορία στο πρόσωπο της κόρης της Βενετίας της Αικατερίνης Κορνάρο, τελευταίας βασίλισσας του Μεσαιωνικού Βασιλείου της Κύπρου, η Λία Λαπίθη μιλά για τους δικούς της ξένους.  

Ξένοι που ταξιδεύουν σε ένα ξένο τόπο, αφήνοντας πατρίδα και οικογένεια για να δημιουργήσουν μια νέα οικογένεια, σε μια νέα πατρίδα σε ένα ξένο τόπο.

Μέσα από το διαδραστικό της όραμα κτίζει δεσμούς αλλιώτικους όπου οι ξένοι γίνονται ένα με το ντόπιο στοιχείο αποκτούν μια νέα πατρίδα και αφήνοντας ένα κομμάτι της δικής τους πατρίδας να γίνεται ένα με τον ξένο τόπο, δημιουργόντας το μέλλον.

 

Λουκία Λοίζου Χατζηγαβριήλ,

Έφορος

Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο

 

 

 

 

I shall follow you to the end of the world - Immigrating for love

The Leventis Municipal Museum  and I welcome Mrs Annelise Mayling Shukuroglou, my Dannish monther in law, to whom I dedicate this event, and I extend my welcome to you all, for your participation to a social interaction art project that touches upon one of the facets of Love; how far a person will go to follow their Love. Would you follow your Love to the end of the world? Perhaps here, as the director of the Museum Loukia Hadjigavriel said to me, we will have to put on our pink lenses. Indeed within this project, I am viewing the world in a most romantic way. After all romance is such a beautiful thing to touch upon and it is so nice to once in a while stop and smell the flowers.

 

I shall follow you to the end of the world was inspired by the marriage of Caterina Cornaro, a story not only about power but true love.

 

Cornaro was of royal descent; her mother--Marco Cornaro's wife--was the grand-daughter of the Emperor of Trebizond and therefore a descendant of the Emperors of the Byzantine Empire.

 

In 1473 James II of Cyprus chose Caterina Cornaro to be his wife. They were first wed in Venice, by proxy when she was just 14 years old, then married in person in Famagusta in 1472 where she became not simply a Royal Consort but a ruling Queen with full rights of succession. After her husband’s death (probably by poisoning) she continued to rule the island from 1474 to 1489.

 

Queen Cornaro is the perfect example of a migrant spouse who was well accepted, had been fully integrated and belonged to Cyprus and its locals. A room in the museum has been devoted to her. My exhibits, inspired by this Museum, are:

 1. A memorabilia spoon, 16.3cm that was offered on the occasion of the Royal Wedding. It is a handmade silver spoon, gold-plated, depicting two doves (love birds), the queen’s head and crown as well as the emblem of the Lusignan kingdom.

2. A replica portrait of Cornaro, the original of which was painted by Titian in 1542. It was found and bought in an auction by the Leventis Foundation. It will now be exhibited for the first time, alongside with Cornaro’s authentic silver spoon, placed upon a royal red velvet-covered teacup and saucer. The phrase “I will follow you to the end of the world” is hand embroidered with gold thread.

 

The story of the silver spoon:

Before the place setting became popular around 1700, people brought their own silver spoons to the table, carrying them in the same way that people today carry their wallet and keys. During the Middle Ages, ownership of a silver spoon was an indication of social class, denoting membership in the land-owning classes.

Beyond their value and aesthetics, silver utensils self-sanitize: silver has antimicrobial properties. Silver spoons have also been used to detect poison, due to their reactivity. Silver tarnishes on contact with sulfur, thus detecting the presence of arsenic sulfides and warning of arsenic poisoning. My grandmother when cooking wild mushrooms would also dip a silver spoon in the pot, look carefully at it to see if there was a colour difference and therefore if it was safe or not for us to eat.

 

Was it a coincidence that Cornaro was offered on the occasion of the Royal Wedding a silver spoon?  In my mind I fabricated stories of Caterina Cornaro, the Venetian queen and how she outwitted her enemies and ensured her salvation by using her silver spoon. This assumption impressed me so much as to exhibit it upon this velvet tea cup and saucer and invite you all to take part as participants in this fairytale as contemporary Queens of Cyprus.

 

Closing I would like to thanks Loukia Hadjigavriel and her team Demetra and Despina without whom this project would not have taken place, and Nora Hadjisotiriou who really ran to organise the PR side of this event.

 

 

 

When love is tested, how far would you travel?

Opening words by artist, Monday May 7th 5pm, 20112

 

 

 

Θα σε ακολουθήσω μέχρι την  άκρη  του κόσμου – Μεταναστεύοντας  για την Αγάπη

 

Το Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας και εγώ καλωσορίζουμε την κυρία Annelise Mayling Shukuroglou, την πεθερά μου από τη Δανία, στην οποία αφιερώνω αυτή την εκδήλωση, και όλες εσάς για τη συμμετοχή σας σε ένα πρόγραμμα τέχνης κοινωνικής αλληλεπίδρασης  που αγγίζει  μια από τις πλευρές της αγάπης: τον έρωτα. Πόσο μακριά είναι ένα άτομο διατεθειμένο να ταξιδεύσει ώστε  να ακολουθήσει τον έρωτα του; Εσείς θα ακολουθούσατε τον έρωτα σας μέχρι το τέλος του κόσμου; Ίσως εδώ, όπως μου είπε και η έφορος του Μουσείου, Λουκία Λοϊζου-Χατζηγαβριήλ, θα πρέπει να βάλουμε τα ρόζ γυαλιά μας. Πράγματι μέσα από το έργο, βλέπω τον κόσμο με ένα πιο ρόδινο και ρομαντικό τρόπο, αφού  ο έρωτας είναι ένα τόσο όμορφο πράγμα για να ασχολείται κάνεις μαζί του   

 

Το δρώμενο «Θα σε ακολουθήσω μέχρι την άκρη του κόσμου», είναι εμπνευσμένο από το γάμο της βασίλισσας  Αικατερίνης Κορνάρο, μια ιστορία όχι μόνο για την εξουσία αλλά και για την αληθινή αγάπη. Η Κορνάρο ήταν απόγονος των αυτοκρατόρων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.  

 

Το 1473 ο Ιάκωβος Β’ της Κύπρου την επέλεξε για σύζυγό του και παντρεύτηκαν δια αντιπροσώπου στη Βενετία όταν αυτή ήταν μόνο 14 ετών. Στη συνέχεια  ξαναπαντρεύτηκαν στην Αμμόχωστο το 1472 όπου έγινε όχι απλά μία βασιλική σύζυγος αλλά κυβερνώσα βασίλισσα με πλήρη δικαιώματα διαδοχής. Μετά  το θάνατο του συζύγου της (πιθανώς από δηλητηρίαση) συνέχισε να κυβερνά το νησί από 1474 έως το 1489. 

 

Η βασίλισσα Κορνάρο είναι το τέλειο παράδειγμα μιας  αλλοδαπής συζύγου η οποία έγινε απόλυτα αποδεκτή στην κοινωνία της Κύπρο και τον κόσμο της. Ένα δωμάτιο στο Μουσείο εδώ έχει αφιερωθεί σε αυτή. 

 

Τα εκθέματά μου, τα οποία εμπνέονται από αυτό το Μουσείο, είναι:

1. Ένα αναμνηστικό κουτάλι, 16.3εκ,  που προσφέρθηκε με την ευκαιρία του βασιλικού γάμου. Είναι χειροποίητο ασημένιο κουτάλι, επίχρυσο, στο οποίο απεικονίζονται δύο περιστέρια (πουλιά αγάπης), το κεφάλι και η κορώνα της βασίλισσας καθώς επίσης και το έμβλημα του βασιλείου των Λουζινιανών.

2. Ένα αντίγραφο πορτρέτο της Κορνάρο, , το πρωτότυπο του οποίου είναι του μεγάλου ζωγράφου Titian του 1542. Βρέθηκε και αγοράστηκε σε μια δημοπρασία από το Ίδρυμα Λεβέντη. Θα εκτεθεί τώρα για πρώτη φορά, παράλληλα με το αυθεντικό ασημένιο κουτάλι της βασίλισσας Κορνάρο, το οποίο τοποθετείται πάνω σε ένα φλυντζάνι τσαγιού με το πιατάκι του καλυμμένα με βασιλικό κόκκινο βελούδο.  Η φράση «Θα σε ακολουθήσω μέχρι την άκρη του κόσμου» είναι κεντημένη στο χέρι με χρυσή κλωστή.

 

Η ιστορία του ασημένιου κουταλιού: 

 Το 1700, οι καλεσμένοι έφερναν μαζί τους το δικό τους ασημένιο κουτάλι. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η ιδιοκτησία ενός ασημένιου κουταλιού ήταν ένδειξη κοινωνικής τάξης, που τοποθετούσε τον ιδιοκτήτη του στις υψηλές τάξεις των γαιοκτημόνων.  

 

Πέρα από τη χρηματική και συναισθηματική αξία τους, τα ασημένια κουτάλια έχουν χρησιμοποιηθεί επίσης για την ανίχνευση δηλητηρίου στο φαγητό, λόγω της άμεσης αντίδρασής τους. Το ασήμι μαυρίζει αμέσως όταν έρθει σε επαφή με το θειάφι, προειδοποιώντας για δηλητηρίαση αρσενικού. Η γιαγιά μου όταν μαγείρευε άγρια μανιτάρια βύθιζε πάντοτε στην κατσαρόλα της ένα ασημένιο κουτάλι, εξετάζοντας προσεκτικά εάν δημιουργηθεί διαφορά χρώματος και επομένως εάν ήταν ασφαλή ή όχι για μας για να τα φάμε.  Ήταν άραγε σύμπτωση ότι στην Κορνάρο προσφέρθηκε με την ευκαιρία του βασιλικού γάμου ένα ασημένιο κουτάλι;  Στο μυαλό μου έφτιαξα ιστορίες για την Αικατερίνη Κορνάρο, τη Βενετσιάνα βασίλισσα και τους εχθρούς της και πως εξασφάλισε τη σωτηρία της με τη χρήση του ασημένιου κουταλιού της. Αυτή η σκέψη με εντυπωσίασε τόσο πολύ ώστε να το εκθέσω επάνω σε αυτό το φλυντζάνι τσαγιού από βελούδο και να σας προσκαλέσω όλες να συμμετάσχετε σε αυτό το παραμύθι ως Σύγχρονες Βασίλισσες της Κύπρου. 

 

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Λουκία Λοϊζου-Χατζηγαβριήλ και την ομάδα της, τη Δήμητρα και τη Δέσποινα, χωρίς τις οποίες το δρώμενο αυτό δεν θα είχε πραγματοποιηθεί, τη Νόρα Χατζησωτηρίου που οργάνωσε από πλευράς δημοσίων σχέσεων την εκδήλωση αυτή και τον chef de cuisine μας για τα εξαιρετικά εδέσματα. 

 

Ομιλία της εικαστικού, Δευτέρα, 7η Μαΐου 2012

 

 

ΤΣΑΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, Δευτέρα 7 Μαΐου 2012, 5 μ.μ.,

 

32 γυναίκες συμμετέχουν σε ενα δρώμενο Τσάι στο Μουσείο. Όλες έχουν μεταναστεύσει ή μετοικήσει στην Κύπρο για να ακολουθήσουν τον έρωτά τους. Κάθε γυναίκα έχει τη δική της ιστορία αγάπης να συμμεριστεί με τις άλλες.

 

Οι προσκεκλημένες βιντεογραφούνται κατά τη διάρκεια ενός απογευματινού τσαγιού, με πλούσιες διεθνείς λιχουδιές οι οποίες σερβίρονταν  από σερβιτόρους με άσπρα γάντια. Ο χώρος είναι συμβολικός, εντός των τειχών της Λευκωσίας, όπου μια φορά έζησε η Κορνάρο και στο Μουσείο το οποίο στεγάζει τα αναμνηστικά της. Μέσω αυτής της σύγκρισης με τη ζωή της Κορνάρο, ανυψώνεται η γυναίκα μετανάστης στη θέση της βασίλισσας και αγγίζει θέματα παγκόσμιου φεμινισμού.

 

ΤΣΑΙ στο ΜΟΥΣΕΙΟ - Δημόσια πρόταση

Καλέστε τους φίλους και γνωστούς σας που έχουν μεταναστεύσει στην Κύπρο απο έρωτα για τσάι στο Μουσείο.

 

Χώρος: Η καφετέρια του Λεβέντειου Δημοτικού Μουσείου Λευκωσίας, 5-7μμ

Παρασκευή, 18 Μαΐου 2012, Διεθνής Ημέρα Μουσείου  και κάθε Πέμπτη (4-6μμ) κατά τη διάρκεια της έκθεσης

 

 Σας περιμένουν ζωγραφισμένα φλυντζάνια και πιατάκια τσαγιού πάνω σε τραπεζομάντιλα που  απεικονίζουν την  Κορνάρο και  διαδρομές  απεικονισμένες σε χάρτες  μετανάστευσης. Μία επιμελημένη παρουσίαση που στοχεύει στη δημιουργία διαλόγου στην καρδιά της Λευκωσίας. Συζητήστε για  αγάπη και έρωτα, για αποδοχή και την αίσθηση του να ανήκεις κάπου. .

 

Για κρατήσεις στο τηλέφωνο 22661475

 

Όταν η αγάπη δοκιμάζεται, πόσο μακριά θα ταξιδεύατε; 

 

Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 17% των γάμων στην Κύπρο έχει τουλάχιστον ενα ξένο.  

 

 

 

 

Tea at the Museum

32 women are brought together for tea-at-the-museum. Propelled by love, they have all immigrated or moved to Cyprus and are therefore united by a common journey. Each woman has her own love story to share.

 

They will be video-documented whilst attending a lavish tea-event, a seated affair with white gloved waiters serving tea and delicacies. The location is symbolic, within the Nicosia walls, where Cornaro once lived and in which this museum houses her memorabilia. Through this comparison with Cornaro’s life, it elevates the migrant woman to the status of queen and touches on issues of global feminism.

 

         

PUBLIC CALLING

 

TEA AT THE MUSEUM a public calling 

 

Venue: Cafeteria of The Leventis Municipal Museum, 5-7pm

Friday 18 May 2012, International Museum Day and every Thursday (4-6pm) throughout the exhibition

Invite friends and acquaintances who have immigrated to Cyprus out of love, for tea at the Museum.

Hand-painted tea cups and saucers in an elaborate setting await, including 5 tablecloths depicting Cornaro and migration routes/maps, designed to generate a dialogue amongst locals and immigrants in the heart of Nicosia. Talk about love, acceptance, integration and the sense of belonging.

 

Reservations at 22661475

 

When love is tested, how far would you travel?

 

Note that marriage migration is especially prevalent in Cyprus, it is estimated that at least 17% of unions are with foreign spouses. This exhibition is aimed to document a small sample of foreign female spouses on this island.