VIDEO SUBTITLES:  Français     Ελληνικά

Νothing never happened…

Do you remember when they came … was it the 20th July 1974, the 25th March 1748, the 29th May 1453, the 5th August 1018? Was it summer, winter, spring or autumn, was it night or day, were we happy or were we sad…  Oh no, no!  All human things happen outside the calendars, all that is human is dateless.  Man is crawling on the ground, such is his fate, to crawl on the ground in exhaustion, all human things are over now, there used to be a door there, a heavy worn-out door, like a guardian, like a guardian of an eternal secret, an age-old, infernal narrative of the wood.  In the middle there is an empty letter-box, full of forgotten letters, letters that never came, and at the back the “time spirits”, gestures of an unknown history…

No, they never arrived, they have always been here, love and hatred have always been amongst us, a world full of names, empires and cities, and you used to tell me that I should time  speech, I should put the words on a chronometer, tell a story at the drop of a hat and then shut up, but I was searching for words, could not even find the word for freedom, not even the word for death, the word of my name, I didn’t know what my name was, there were not even books to steal, I first had to find the words, then the time, time follows after; what madness was this, time follows after, words die, naked life, in the end the role, no role whatsoever, an echo in the emptiness, immemorial memories, how to go through, where to go, towards the unknown without a name, I pretend I am making my impossible flight, with my mouth open, a unceasing machine for all the dirty business: speaking, breathing, chewing, spitting, singing, kissing, keeping silent, laughing, mouth to mouth…the old tried and tested way for the world to carry on, in an old, aged toothless mouth, a beautiful, hollow, broken gramophone, full of shit, full of rotten algae – mouth of transfer,  mouth of madness, mouth of death, the toothless mouth of an empty day, the shrunk up mouth of the moon, a foul-mouth of pestered language, a dark tunnel, bubbling sewers, the swollen anus of the head, water-fall mouths, spitting, vomiting words, purulent washed-out words, with the filth of inner life: oh unrivalled, oh sublime, oh deplorable picture of the open mouth without a story, darkest cave of the gulf;  at last they are sending us some books, history exists, the truth is here, mouths should be shut,  the State Department, the Foreign Office is sending it to us, nothing ever happened, nothing never happened, history ends, history goes on…

Il ne s’est jamais rien passé…

C’est quand qu’ils sont venus déjà… le 20 juillet 1974, le 25 mars 1748, le 29 mai 1453, le 5 aout 1018 ?  Était ce l’été, l’hiver, le printemps l’automne ? faisait il jour faisait il nuit… avions nous de la peine, ou bien étions nous joyeux ?

Ah non !les choses humaines ont lieu hors des calendriers, tout ce qui est humain est sans date. L’homme rampe à même la terre tel est son sort ramper par terre et l’épuisement tout ce qui est humain est terminer, il y avait une porte jadis ici lourde et usée comme un gardien, un gardien d’un eternel secret  un comte des abîmes comte du bois, au milieu une boite à lettres vide, pleine de lettres oubliées lettres jamais livrées, et derrière « les esprits du temps » gestes d’une histoire inconnue…

Non, ils n’arrivèrent jamais, ils furent toujours ici,  l’amour et la haine parmi nous, un monde débordant de noms, des empires et des cites de noms et tu me disais de mesurer la parole au chrono, de mettre les mots aux chronomètre de dire une histoire dans un clin d’œil, et fermer ma gueule ensuite  mais je voulais des mots moi, je ne trouvais ni le mot liberté, ni le mot mort le mot de mon nom, je ne savais pas comment je m’appelais, il n’y avait pas de livres que je puisse voler, il fallait trouver les mots d’abord, puis le temps, le temps ne vient qu’après, quelle folie quand même, le temps ne vient qu’après, les mots meurent, une vie nue, le rôle à la fin, pas de rôle du tout, écho dans le vide, des mémoires immémoriaux, comment traverser, ou aller, vers l’inconnu sans nom, je fait semblant de fuir une fuite impossible, la bouche ouverte, une machine toujours en mouvement pour tous les sales coups, la parole, la respiration, la mastication, le crachat, la chanson, le baisé, le silence, le rire, de bouche à bouche,… le moyen d’autrefois bien éprouvé pour que le monde continu, dans une ancienne vieille bouche édentée, superbe creux gramophone déglingué, plein de merde, plein d’algues pourries, bouche de transport, bouche de la folie, bouche de la mort, la bouche édentée de la journée déserte, la bouche tarabiscotée de la lune, égout d’une langue de tubard, sombre tunnel, fausse sceptique effervescente, l’anus enflé de la tète, bouches en chutes d’eau, crachant vomissant des paroles, des paroles purulentes, d’égueule avec la graisse de la vie intérieure … oh insurpassable, oh délicieuse, image minable de la bouche  ouverte, bouche sans histoire, sombre grotte tu chasme, on nous envoie enfin des livres, l’histoire existe, la vérité existe, que les bouches soit clôturées, c’est le  State Department qui nous l’envoie, le Foreign Office, rien ne s’est jamais passé, nothing never happened, l’histoire se termine l’histoire continue…..

Νothing never happened…

Θυμάσαι πότε ήρθαν… 20 Ιουλίου 1974, 25 Μαρτίου 1748, 29 Μαΐου 1453,

5 Αυγούστου 1018, αν ήταν καλοκαίρι, χειμώνας, άνοιξη, φθινόπωρο, αν ήταν νύκτα ή μέρα, αν ήμασταν χαρούμενοι ή λυπημένοι… Όχι, όχι, όλα τα πράγματα των ανθρώπων γίνονται έξω από τα ημερολόγια, όλα των ανθρώπων  αχρονολόγητα, ο άνθρωπος σέρνεται καταγής, αυτή είναι η μοίρα του, να σέρνεται καταγής και μια εξάντληση, όλα των ανθρώπων τελειώσαν, εδώ υπήρχε μια πόρτα, βαριά και φθαρμένη, σαν φύλακας, σαν φύλακας ενός αιώνιου μυστικού, ένα παμπάλαιο, αβυσσαλέο αφήγημα του ξύλου, στη μέση, ένα γραμματοκιβώτιο, αδειανό, γιομάτο γράμματα που λησμονήθηκαν, γράμματα που δεν ήρθαν ποτέ, και πίσω, τα «πνεύματα του χρόνου», μιας άγνωστης ιστορίας οι χειρονομίες…

Όχι, δεν ήρθαν ποτέ, ήταν πάντα εδώ, ήταν ανάμεσά μας η αγάπη και το μίσος, ήταν ένας κόσμος γεμάτος ονόματα, αυτοκρατορίες και πόλεις από ονόματα, κι εσύ μου ’λεγες πρέπει να χρονομετρήσω το λόγο, να βάλω στο χρονοδείκτη τις λέξεις, να πω μια ιστορία στο πι και φι, κι έπειτα να σκάσω, μα εγώ γύρευα λέξεις, δεν βρήκα ούτε τη λέξη ελευθερία, ούτε τη λέξη θάνατος, τη λέξη του ονόματός μου, δεν ήξερα πως με λέγανε, δεν υπήρχαν ούτε βιβλία να κλέψω, έπρεπε πρώτα νά ’βρω τις λέξεις, ύστερα το χρόνο, ο χρόνος έπεται, τι ήταν τούτη τρέλα, ο χρόνος έπεται, οι λέξεις πεθαίνουν, ζωή γυμνή, στο τέλος ο ρόλος, ρόλος κανένας, μια ηχώ στο κενό, αμνημόνευτες μνήμες, πώς να περάσω, πού να πάω, στο χωρίς όνομα άγνωστο, υποδύομαι την ανέφικτη φυγή μου, μ’ ένα στόμα ανοικτό, μια ασταμάτητη μηχανή για όλες τις βρομοδουλειές, την ομιλία, την αναπνοή, το μάσημα, το φτύσιμο, το τραγούδι, το φιλί, τη σιωπή, το γέλιο, από στόμα σε στόμα… ο παλιός, δοκιμασμένος τρόπος να συνεχίζεται ο κόσμος, σ’ ένα παλιό, γέρικο ξεδοντιασμένο στόμα, υπέροχο, κούφιο, ξηλωμένο γραμμόφωνο, γιομάτο σκατά, γιομάτο σάπια φύκια, στόμα - μεταφορά, το στόμα της τρέλας, το στόμα του θανάτου, το ξεδοντιασμένο στόμα μιας έρημης μέρας, το σκεβρωμένο στόμα του φεγγαριού, οχετός μιας χτικιασμένης γλώσσας, σήραγγα σκοτεινή, αναβράζων υπόνομος, ο πρησμένος πρωκτός του κεφαλιού, στόματα καταρράκτες, φτύνοντας, ξερνώντας λόγια, λόγια πυώδη, εκβρασμένα, με τη λίγδα της μέσα ζωής: ω ανυπέρβλητη, ω θεσπέσια, ελεεινή εικόνα του ανοικτού στόματος, στόμα χωρίς ιστορία, άφεγγη σπηλιά του χάσματος, επιτέλους μας στέλνουν βιβλία, η ιστορία υπάρχει, η αλήθεια υπάρχει, να κλείσουν τα στόματα, μας την στέλνει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Φόρεϊν Όφις,  τίποτα ποτέ δεν συνέβη, nothing never happened, η ιστορία τελειώνει, η ιστορία συνεχίζεται…